Empresyonizme tepki olarak doğmuştur.Empresyonizm’de ışık o denli ön plana çıkmıştır ki, kısır bir döngüye girilmiştir .Biçim, düşünsel içerik, konu önemini kaybetmiştir.Her şey ışıkların altında erimektedir.Puantailistler renge önem verirler,öyle ki rengin değerini kaybetmemesi için renkleri noktalar şeklinde karıştırmadan yan yana kullanırlar . Yeşil elde etmek içim mavi ve sarıyı yanyana kullanmak gibi.
PUANTAİZM (Yeni İzlenimcilik)
Genel Tanım
Puantajizm, 19. yüzyılın sonlarında, Empresyonizme bir tepki olarak ortaya çıkan bir resim akımıdır. Akım, Empresyonizm’in ışığa aşırı odaklanması ve bunun sonucunda biçim, konu ve düşünsel içeriğin göz ardı edilmesi eleştirisine dayanır. Puantajistler, renklerin değerini ve saflığını koruyarak, tuval üzerinde küçük, nokta şeklinde fırça darbeleri kullanır ve renkleri karıştırmadan yan yana uygularlar.
Doğuş Nedenleri
- Empresyonizme Tepki: Empresyonistler ışık ve renk üzerine yoğunlaşmış, ancak biçim ve konuyu geri planda bırakmışlardır. Puantajistler, resimde konunun ve düşünsel içeriğin önemini yeniden vurgulamak istemişlerdir.
- Renk Bilimi ve Optik Kuramlar: Renklerin gözde karışması ve yan yana kullanımıyla yeni tonlar elde edilmesi fikri, akımın temelini oluşturmuştur.
- Sanatın Sistematikleşme İsteği: Sanatta rastgele fırça darbelerinin ötesine geçilerek, planlı ve bilimsel bir yaklaşım geliştirilmiştir.
Felsefi Temeller
- Sanat, yalnızca ışığın anlık etkilerini değil, aynı zamanda renk ve biçim ilişkilerini sistematik bir şekilde aktarmalıdır.
- Renk, bağımsız bir öğe olarak değerini kaybetmeden kullanılmalıdır.
- İzleyici, renklerin yan yana konumlandırılmasıyla optik olarak karışan tonları algılar; bu sayede eser hem görsel hem de düşünsel açıdan zenginleşir.
Tarihsel Arka Plan
- 1880’lerin sonları ve 1890’ların başında Fransa’da ortaya çıktı.
- Empresyonist ressamların ışık üzerine yoğunlaşmasının ardından, sanatçılar renk, çizgi ve biçim üzerinde yeni bir kontrol arayışı içine girdi.
- Georges Seurat ve Paul Signac gibi sanatçılar, puantajizmin kurallarını sistematik olarak geliştirdiler ve uyguladılar.
Genel Özellikler:
- Renkler karıştırılmadan, küçük noktalar hâlinde tuvale uygulanır.
- Işık ve gölge, renklerin optik etkisiyle elde edilir.
- Biçim ve konu, renklerin düzenli kullanımına göre belirlenir.
- Görsel deneyim, izleyicinin gözünde tamamlanır; optik karışım sonucu tonlar oluşur.
Teknik Özellikler:
- Noktacıklar şeklinde fırça darbeleri kullanılır (pointillisme).
- Renklerin yan yana yerleştirilmesiyle ara tonlar optik olarak yaratılır.
- Tuval üzerinde planlı ve sistematik bir yapı vardır; rastgele ve serbest fırça darbelerinden kaçınılır.
Konular:
- Günlük yaşam, manzaralar ve sosyal sahneler.
- Doğa ve ışığın etkisi hâlâ önemli olmakla birlikte, renk ve biçim ilişkisi ön plandadır.
Önemli Temsilcileri ve Eserleri
- Georges Seurat (1859–1891) – “Bir Pazar Gününü La Grande Jatte Adasında Geçirmek”
- Paul Signac (1863–1935) – Manzara ve liman sahneleri ile tanınır.
- Camille Pissarro (1830–1903) – Empresyonizmden puantajizme geçişte etkili olmuştur.
Puantajizmin Önemi
- Renklerin optik olarak nasıl algılandığını sistematik bir şekilde göstererek modern renk teorisinin sanatla buluşmasını sağladı.
- Sanatta biçim, konu ve düşünsel içeriği yeniden ön plana çıkardı.
- Post-Empresyonist akımların, özellikle Neo-Empresyonizm ve Sembolizm gibi akımların gelişimine zemin hazırladı.
Kavramlar ve Terimler
| Terim | Açıklama |
| Pointillisme | Renklerin küçük noktalar hâlinde uygulanması ve optik karışımın sağlanması. |
| Optik Karışım | Renklerin tuval üzerinde karıştırılmadan, gözde birleşerek tonlar oluşturması. |
| Puantaj | Nokta tekniği ile uygulanan fırça darbeleri. |
| Yeni İzlenimcilik | Empresyonizme tepki olarak doğmuş, renk ve biçime öncelik veren akım. |
Genel Açıklama
Puantajizm, Emperyonizime tepki olarak doğmuş, renk ve biçimi ön plana alan bir resim akımıdır. Küçük noktalar hâlinde renkleri yan yana uygulayarak, optik karışım sayesinde tonlar oluşturur. Işık ve doğa hâlâ önemli olmakla birlikte, amaç ışığın anlık etkilerinden ziyade, renklerin değerini koruyarak biçim ve konuya önem vermektir. Georges Seurat ve Paul Signac bu akımın en önemli temsilcileridir.